تاثیر به کارگیری مدل مراقبتِ پی گیر بر کیفیت خواب مبتلایان به دیابت نوع 2

زمینه و هدف: افراد مبتلا به دیابت، مدت زمان خواب کمتری نسبت به میزان طبیعی خواب در افراد سالم جامعه دارند که این امر، منجربه کاهش کیفیت زندگی می گردد. باتوجه به ماهیّت مزمن بیماری، لزوم پی گیری متناسب با وضعیت این بیماران ضروری است. ازاین رو، مطالعه ی حاضر به بررسی تاثیر به کارگیری مدل مراقبتِ پی گیر بر کیفیت خواب افراد مبتلا به دیابت انجام گردید. مواد و روش ها: دراین مطالعه ی تجربی، 80 فرد مبتلا به دیابت به روش نمونه گیری آسان از بین بیماران داوطلب تحت پوشش کلینیک دیابت شهر سبزوار در سال 1391 انتخاب و به روش تصادفی در دوگروه آزمون و کنترل قرارگرفتند. جمع آوری اطلاعات با پرسش نامه ی اطلاعات فردی و مقیاس کیفیت خواب پیتس بورگ قبل و بعد از مداخله انجام شد. مداخله، اجرای مدل مراقبت پی گیر درگروه آزمون به مدت ۱۲ هفته بود. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی (آزمون کای دو، آزمون تی تست ، رگرسیون و تحلیل کوواریانس) از طریق نرم افزار spss نسخه 18 انجام شد. یافته ها: دو گروه قبل ازمداخله ازنظر متغیرهای جمعیت شناختی و میانگین امتیازات کیفیت خواب، همگن بودند و بین نمره ی کیفیت خواب دو گروه اختلاف آماری معنا دار نبود. پس از مداخله براساس آزمون تی مستقل، بین دو گروه ازنظرمیانگین امتیازات کیفیت خواب اختلاف معنا دارنشان-داده شد(001/0 =p). بین میانگین امتیازات کیفیت خواب درگروه تجربی قبل وبعد ازمداخله نیزاختلاف معنا دار وجودداشت، درحالی که این اختلاف درگروه کنترل معنادارنبود. نتیجه گیری: اجرای مدل مراقبتِ پی گیر، بر افزایش کیفیت خواب بیماران دیابتی مؤثراست. پیشنهادمی شود اجرای این مدل مراقبتی در سایرکلینیک های دیابت نیز آزمون شود.